szczypać się — Mieć wątpliwości lub skrupuły; być wstydliwym, zażenowanym, lub czuć się nieswojo Eng. To have doubts or scruples; to be bashful, embarrassed, or uncomfortable … Słownik Polskiego slangu
szczypać — ndk IX, szczypaćpię, szczypaćpiesz, szczyp, szczypaćał, szczypaćany rzad. szczypnąć dk Va, szczypaćnę, szczypaćniesz, szczypaćnij, szczypaćnął, szczypaćnęła, szczypaćnęli, szczypaćnięty, szczypaćnąwszy 1. «o ludziach: ściskać, zwykle krótko i… … Słownik języka polskiego
szczypnąć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. szczypać (się) I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uszczypać (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}szczypać (się) I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uszczypnąć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}szczypać (się) I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szczypanie — ↨ szczypanie się n I rzecz. od szczypać (się) … Słownik języka polskiego
kąsać — ndk I, kąsaćam, kąsaćasz, kąsaćają, kąsaćaj, kąsaćał, kąsaćany «szarpać zębami, ciąć żądłem; gryźć» Pies kąsa. Komary kąsają. przen. a) «o mrozie, zimie, wietrze: szczypać, powodować ból» Dokuczał ludziom ostry, kąsający mróz. b) «dokuczać,… … Słownik języka polskiego
skubać — ndk IX, skubaćbię, skubaćbiesz, skub, skubaćał, skubaćany skubnąć dk Va, skubaćnę, skubaćniesz, skubaćnij, skubaćnął, skubaćnęli, skubaćnięty, skubaćnąwszy 1. «chwytając coś lekko pociągać, szarpać, targać» Ze zdenerwowania skubał wąsy, brodę.… … Słownik języka polskiego
poszczypywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, poszczypywaćpuję, poszczypywaćpuje, poszczypywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szczypać, zwykle lekko i ukradkiem, wiele razy, raz za razem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Złościła się … Langenscheidt Polski wyjaśnień
